Işığa gözlerini kaptırmışım.
Işığın ellerinde gözlerim ve üzerime gelen ne varsa göremiyorum,savuşturamıyorum.
Gücüm yok bu kez!
Elimden alınanlar..yetinmeye çalıştıklarım,gözlerimin yanmaması için verdiğim uğraşlarım,alabidliğine ışık,alabildiğine acı...
Peki ya içimden alınanlar?
Bedenimin her yanına attığım dikişler yaşamımı sağlıyor bu kez.
-Pardon?Gözlerim için fazladan bir iğne-iplik alabilir miyim lütfen?
Canım yanıyor xyz.Daha bu ne kadar sürecek?
Dudaklarımda yaktığım mühürü içimde biriktridiklerim söküyor basit bir sigara dumanıyla.
İçimdekilerde boğuluyorum.
Anne!Bana kulaç atmayı öğretmemiş miydin sen?
Lanet olsun öyleyse neden suyun üzerinde kalamıyorum ben??
Küçülüyorum..küçülüyorum...
(Fetüs.
Ne kadar acısız,ne kadar saf.
Canımı yakan sadece ciğerlerime dolan havadan ibaretmiş.Haha bir ışık yolu ve bum!!)
Geri dönüş yollarım neden bu kadar karışıkmış?
Ya onu bırakta,sen..neden siktir edilmiş boktan bi insana dönüştün neden?
Dönüş yollarına sokayım.Kendine gel..Kendine gel...
Tokatlarım patlıyor beynimde.Neden değiştik ?
Son nefesim bu işte.
Çek ve kurtul sen de benimle..