Back down to earth.

Ne zaman aç olsam, daha aç birini görürüm - duygularını benimle doyuracak
ve ne zaman sarhoş olsam her zaman daha ayıktır baktığım gözler.
Ben ne zaman ağlasam,çat kapı yüzlerle karşılaşırım
içimde tuzu kalmış bir yığın insan.
Ne zaman yürüsem, daha bir yabancılaşır kaldırımlar,
ezbere bildiğim sokaklar çıkmaz yol olur
karanlığın kucağı gözlerimi örter.
Ne zaman bir müzik duysam,hep başka acıların izleridir
hiç biri benim olamayacak kadar güzel,
havada süzülüp dağılan birer ölü buluttur.
Ben ne zaman uçmak istesem,başka bir dünyaya
kollarımdan tutar bırakmazlar beni
hiç bir yere aitsin derler,sen hiç bir yerin toprağısın.
ve ne zaman canım acısa,sevinir birileri
Ne zaman mutlu olsam,bir yerde birileri ölür
bir sevdiğim gider ellerimden,bir yıldız daha kayar
öptüğüm geceden kan gelir.

Ve ben birini ne zaman sevsem,
hiç biri benim olmaz,
hiç biri beni sevmez
tüm güzellikleriyle bir yüz olur,
bir yığın insan
bir taş kaldırım
bir çıkmaz yol
hiç biri benim olamayacak kadar güzel
bir bulut,
bir diyarın toprağı,
bir yıldız,
bir ölü..

Eclipse

İstemsizce ellerine bulaşan rüyalarında
Bir an oluşur
gözlerinin derinliklerinde takılmış
yapışır yakana,elleri boğazında iki parmak iz,
dalarsın derinliklerine
nefesin çelik olur
kesikler içinde bırakır dudak izlerini,
sen gelmezsin bilirim
ama
gidemezsin de karakutusundan,
bu
ölüm uykusuna yatmış
porselenden
bir ucu kırık,kalpsiz bedenin.