İnsanlar gelip geçiyor hayatımdan.En kötüsü,gidişlerini izlemek.
Farkettim ki böyle durumlarda insanlar arkalarına bakmıyorlar genelde.
Nedense,bir hoşçakal demeye vakit olmaz.Hoşçakal demeye cesaret olmaz belki de.İstenmediği yerde olduğunu anladığı zaman insan arkasına bakmadan gitmeyi öğrenebilmeli,ama ya yanlış anladıysa hayatındakileri?Tanrım,Yalnızlıktan korkmayı bırakalı yıllar oldu.İnsanları artık düşünmeyeli anlar oldu.
Tek isteğim bazı özlediklerim içimden kazısınlar kendilerini.Kanamaktan hiç korkmadım.Ne korktuysam yaşamışımdır,ayakta kalmay öğrendiğim gibi korkmamayı da öğrendim hayatta.Yeni nefeslere ihtiyacım var.Sadece yeni gözlere ve yeni bir sese.
Eskileri kullanırsam bilirim geçmişimi peşimden götüreceğimi..
Gece..Anılarımın iplerini geceye bıraktım.
Yalnızım,ve kendi kurduğum küçük dünyamda mutluyum.
Nasıl yaşıyorsam,işte öyle öleceğim.
Yalnız ve küçük.
