Bir gece daha topuklarının ardından silinip giderken,ruhunun kara kutusunu açtı kadın.Tüm aşırılığıyla duruyordu hisleri şimdi.Ellerinden akan zaman,yüzüne oluşturduğu çizgilerle beraber aşınıyordu gözbebeklerine.
Gözleri acıyordu,uykusuzluktan,uykudan,iç denizinin dalgalanıp sürekli taşmasından.
Hoşçakalları sevmezdi,gene hoşçakal diyemedi zaten,yapamadı kadın - gene peşi sıra taktı tüm geçmişini.
Bir kaç orospuya verdi güzel anılarını,bir tanesinin yüksek topuklu kırmızı pabuçlarından sigarasının külüne dek uzandığını gördü hayallerinin.Bir tanesinin dağılmış makyajına sakladığı masumiyeti gördü,bir diğerinin uzun tırnaklı yaralı avuçlarına dağılan mutluluğunu gördü.Yürümeye devam etti kadın,ardında bırakarak,
gölgeleri,ölü bedenleri,ölü aşkları,yüzleri,darbeleri beraberinde sürükleyerek.
Söylenmemiş sözlerle,bedenini alıp sürükledi kendinden çok uzağa.
Bir gün bulunursa,kimliği bulunmasın,adı söylenmesin diye sustu kendine kadın.
Sadece saçlarını dağıttı bileklerine,kamçıladı,daha uzaklara sürdü hayatını.
Ardında bir kaç orospu,bir kaç anı,biraz aşk ve adı çoktan yitirilmiş bir iki isim bıraktı.Sonra..sonra işte,her hikaye gibi - her hikayenin sonu gibi,konulmamış her nokta her virgül gibi,
Yokluğunda kayboldu kadın,
Bir geceyi daha silerken topuklarının ardından,kalbinin derinliğine bulaştı karası,kayboldu..
