Bir yağma yaşandı..Bana ödünç verdiğin eller toprağa karıştı bir damla yağmurun bir göz odasında.Ölü evler sevgilim,bizi tutsak eden ölü evlerdi ve ölü evlerdi bu gözlerinde gördüğüm..Yağmaladın pencerelerini bu gece,bir balta aldın eline ve kanattın etten duvarlarımızı,gözyaşlarından duvarlarım yıkıldı,dağıldı ayaklarının dibinde,yok oldum,kayboldum,sildim zihnimi,geçmişimi,anatomisi sen olmuş evrenimi..Korku içindeki rüyalarımın başrol oyuncusu oldun,ben o gece,bu gece ve daha çok gecelerce göreceğim içimizde tekrar tekrar boğduğun ölü bebekleri..Ölüydü o ev sevgilim,ölüydü,ve sen bir kere daha tutsak ettin bizi,kelepçeledin kan damarlarımıza,sana,bana,dudaklarının kıvrılışına,başkasının mühürü olmuş parmaklarına,izlerine,kapıldığım -her değdiğinde canımı yakan rüzgarına,en çok en çok ta iki fahişenin bedenine tutsak ettin bizi sen.Çıkış yok ve dönüşü asla olmayacak,çıkmaz sokakları aydınlatan iki sokak lambası gibiyiz biz seninle,yalnızca yalnızlığı aydınlatacak kör ışığımız,yalnızca birbirimize sunacak acılarımız..
Bizi sen öldürdün sevgilim,
Birbirimizden azad olmaya çalışırken,sen aldın,bir evin ortasında sonsuza hapsettin bizi.
Ellerin,ihanet çemberinden geçmiş paramparça ellerimde,
Ölü evler görüyorum sevgilim..Ölü evler gözlerinde..
