*İlk bıçak

...Şimdi üçüncü sınıf korku filmlerinden fırlamış boktan bir duygusal fırtınanın ortasındayım, ve kendime hala sen, "sen" olduğun için baştan başlayamadığımı anlatamıyorum. Çünkü sen artık, sessizliklerimde koruduğum güzel bir anıt oldun benim için. Ne garip, sanki kangrenim gibiydin.
Vücudumun bir parçası olsan da beni zehirleyen bir şey gibiydin. Uymuyordun, uyamıyordun belki ama sen aynaya baktığımda gördüğüm gibiydin.
Formunu kaybettiği için asla eski yerine oturamayan, oturamayacak olan kayıp parçam gibi.. 
Her neyse, şimdi yoksun, artık yoksun, olmayacaksın da.
Bitecek biliyorum, bir şekilde bitecek.
Gene de, yine de, nasıl dersen de,
Keşke o yazıyı okusaydım..